افسانه ها

روایتی است که راویان آن و شنوندگان شان مثل اسطوره آن را باور دارند، ولی زمان آن نسبت به اسطوره متاخرتر است و بر خلاف اسطوره جنبه تقدس مآبانه ندارد و شخصیت های محوری آن انسان هستند. افسانه‌های مردمی آینه ‌تمام نمای تجربه‌های زندگی‌، سنت‌ها و رفتارهای آن ملت در درازای تاریخ هستند. می‌توان گفت‌، بیم و امیدها، کشمکش‌های انسان با طبیعت و با خود و انسان‌های دیگر، دراین‌گونه‌، بازتاب پیدا کرده است‌. کودکان با شنیدن افسانه‌های مردمی با فراز و نشیب‌های اساسی زندگی و راه‌های روبرو شدن با آن‌ها آشنا می‌شوند. گرچه امروز افسانه‌ها را خیالی می‌پنداریم‌، اما روزگاری آن‌ها بخشی از باورهای حقیقی انسان‌ها بوده‌اند.