درویش در نى خود مى‌نوازد و از سوراخ نى او نخست بدى (سیفى سیاهه) و سپس خوبى (دخترى زیبا به نام عایشه) بیرون مى‌آیند. عایشه باغى زیبا دارد که سیفى سیاهه مى‌خواهد آن را از او بگیرد. نبرد میان آن دو آغاز مى‌شود. در یک سو سیفى سیاهه به همراه خار و باد هستند و در سوى دیگر، ابر دلباخته، عایشه و کبوتر سفید که به دفاع از عایشه به میدان آمده اند. ابر، دلباخته باران است و دشمنان را نابود مى‌کند و هنگامى که عایشه در ماتم مرگ ابر نشسته است، با تابش آفتاب، دوباره ابر پدیدار مى‌شود.