یار محمد، پسر دوازده ساله، با کاروانى، از کویرى خشک و سوزان مى گذرد. او پیشاپیش همه، نخستین شتر را می‌راند و به فکر زندگى بهترى براى خود و دیگران است. کاروان به دامنه ى کوهى مى‌رسد، یار محمد و همراهان زمین را مى‌کنند، به آب مى‌رسند، بذر مى‌کارند و آن منطقه را آباد مى‌کنند.