کلاغ به دنبال غذا در دامنه ی کوه بزی را دید که از شیر، پنیر درست کرده بود. کلاغ که از گرسنگی بی تاب بود داد زد: شیر، پنیر. بز، هراسان به هر سو دوید. اما به غیر از کلاغی که از خنده به خود می پیچید، چیزی ندید. بز گفت: کو شیر پیر؟ بز قبل از اینکه حالش خوب شود با نام شیر دو قالب پنیر را از دست داده بود. (داستان منظوم)