از نظر کمیت، برای گسترش فرهنگ و افزایش مدرسه‌ها تلاش‌های در خور توجهی انجام شده است. ولی در کارهای فرهنگی برای پیشرفت کیفی زمان لازم است. افزایش سریع کمی سبب سستی پایه‌های تعلیم و تربیت شده و کودکان را بدون توانایی‌های لازم برای زندگی بارمی‌آورد. بنیان تربیت در اوان کودکی گذاشته می‌شود، پس باید به آموزش ابتدایی توجه بسیار کرد. از دیدگاه دانشمندان تعلیم و تربیت، یک انسان کامل هفت ویژگی دارد که سواد فقط جزو یکی از آن‌هاست. فرد را اول باید مادر، در کانون خانوادگی پرورش دهد و سپس دبستان و آموزگار. آموزگار باید دانش بالایی در زمینه‌ی شناخت کودکان، روان‌شناسی، اصول تعلیم و تربیت داشته باشد. برای داشتن چنین آموزگارانی باید مقام معلم را در جامعه بالا برد و حداقل زندگی آنان را تامین کرد. می‌توان گفت که آموزشگاه‌های فردا به دست مادر و آموزگار و دبیر و استاد باید پی‌ریزی شود. کودکانی که این آموزشگاه‌ها را به پایان می‌رسانند، باید با دادن آزمون و تعیین هوش و استعداد، هریک به جایی که مناسب‌شان است، فرستاده شوند.