حاکم دستور می دهد که همه ی گل ها را به قصر او بیاورند و در قصر نگه دارند. برخی از گل ها به قصر عادت می کنند و خیلی‏ها به فکر فرار می افتند. تنها گلی که از دست حاکم فرار می کند، لاله است. سربازان حاکم لاله را اسیر می کنند و به قصر می آورند. لاله مقاومت می کند و او را به زندانی بدون نور و غذا می اندازند. لاله باز هم مقاومت می کند. حاکم خشمگین می شود و دستور می دهد لاله را پر پر کنند ولی به جای آن لاله، هزاران لاله می روید که در سینه ی خود داغ او را به یادگار دارند.