شعری درباره ی جوجه ای که می خواهد هرچه زودتر بزرگ شود و برای خود آشیانه ای بسازد. مادرش از او می خواهد عجله نکند، تا همه چیز را به او یاد دهد و در آینده وقتی خودش مادر شد، از مادرش و این لانه هم یادی بکند.