مرتضی برای دیدن کرم‏های ابریشم دوستش به خانه ی آن‏ها می‏رود. در راه بازگشت، مانند هر روز برای خانه نان مى خرد و او غرق فکر کردن درباره ی کرم‏های ابریشم و کبوترهای دوستش مى شود وقتی به خانه می رسد، متوجه مى شود که تمام نان ها را خورده است.