ادبیات فارسی در سنجش با ادبیات امروزی کشورهای غربی، به اندازه کافی جذاب نیست و از دنیای واقعی به دور است. قصه‌ها و حکایت‌های ایرانی بیشتر به شکل افسانه اند ولی مردم امروز دوست دارند بدانند واقعیت چیست و در دنیا چه می‌گذرد. همچنین زبان ادبیات کهن ما دشوار است و جوانان پس از درس‌های سنگین مدرسه دیگر تمایل ندارند تا در خانه هم این مطالب سنگین را مطالعه کنند. مسئله دیگر این است که جوانان باید در مدرسه با ادبیات کهن ایرانی آشنا شوند و به ارزش آن پی‌ببرند، ولی آموزگاران و دبیران خود به اندازه کافی با ادبیات کهن ایرانی آشنا نیستند. نویسندگان توانا باید در آثار خود نمونه‌هایی از نوشته‌ها و سروده‌های نویسندگان و شاعران کهن را بیاورند و آن را به شکل روان، ساده و گیرا به جوانان بشناسانند ولی در حال حاضر جای چنین کتاب‌هایی خالی است.