مهرانگیز منوچهریان از نخستین زنان حقوق‌دانی است که به دفاع از حقوق کودکان به ویژه کودکان و نوجوانان بزهکار برخاست. پایان‌نامه دکترای او که درباره مسئله جرائم اطفال است در سال 1340 از سوی انجمن ملی حمایت کودکان وابسته به یونیسف به شکل کتاب منتشر شد.
منوچهریان بنیان‌گذار و رییس اتحادیه زنان حقوق ایران، پایه‌گذار و رییس سازمان داوطلبان حمایت خانواده و نایب رییس اول اتحادیه بین‌المللی زنان حقوقدان در کنوانسیون هندوستان، یکی از دو رییس کمیته قوانین حمایت اطفال و جوانان بزهکار، اتحادیه زنان حقوقدان وابسته به سازمان ملل متحد، عضو مرکز جهانی صلح از راه قانون، عضو انجمن بین‌المللی زنان در ایران بود. او نخستین زن برنده جایزه حقوق بشر سازمان ملل متحد در سال 1968م. و برنده جایزه حقوق بشر مرکز صلح جهانی از راه قانون در سال 1971م. است.
مهرانگیز منوچهریان در سال 1314 پژوهشی به نام "محیط اطفال در ایران" انجام داد. او در این پژوهش محیط زندگی و رشد کودک ایرانی آن دوره را که آکنده از باورهای نادرست سنتی و خرافه بود، بررسی کرد. منوچهریان با تهیه عکس از کودکان کوچه و خیابان و شهر تهران و کودکستان دولتی شماره یک، بر اعتبار و گیرایی پژوهش خود افزود.
منبع: تاریخ ادبیات کودکان (جلد 5)، ادبیات کودکان در روزگار نو (1300-1340)
