شب در آسمان قطب مى‌ماند و دیگر نمى‌رود. این ماندگارى شش ماه به درازا مى‌کشد. شب خوابش مى‌گیرد. ستاره ها هم آن قدر چشمک مى‌زنند تا چشم هایشان کم سو مى‌شود. خورشید با آفتاب خود گلى از بلور مى‌سازد. گل بلور از خورشید مى‌خواهد هر جا مى‌رود او را هم با خودش ببرد. خورشید چنین مى‌کند. گل بلور همراه او مى‌رود، اما در راه براى بردن صبح برای همه مردم، آب مى‌شود و به سینه‌ى خورشید مى‌چسبد.