ادبیات کودکان در ایران مانند کشورهای دیگر از راه نشریه‌های ویژه این گروه سنی شکل گرفت و ترویج شد. به گفته پروین دولت‌آبادی، شعر کودک ابتدا در فضای کودکستان‌ها با سروده‌های کسانی مانند جبار باغچه‌بان یا خود پروین که در کودکستان زردشتیان کار می‌کرد، پدیدار و سپس در نشریه‌ها منتشر شد. پس از آن در دهه 1320 با پیدا شدن نشریه‌های ویژه کودکان، بیشتر صفحه‌های این نشریه‌ها به ادبیات کودکان از جمله داستان و شعر اختصاص یافت. نشریه «نونهالان»، «بازی کودکان»، «دانش‌آموز»، «کیهان بچه‌ها» و نشریه‌های «پیک» جایی بودند که داستان‌های ترجمه و تالیف و شعر کودکان را ترویج می‌کردند. از میان نویسندگان و بازنویسانی که در این نشریه‌ها داستان می‌نوشتند، می‌توان به بانوی هزار قصه یا فردوس وزیری اشاره کرد که بیشتر داستان‌های منتشرشده در پیک کودک به قلم اوست. از شاعران کودک کسانی مانند عباس یمینی‌شریف، پروین دولت‌آبادی، محمود کیانوش نیز بیشتر شعرهای خود را در نشریه‌ها منتشر می‌کردند. در میان همه این نشریه‌ها، نشریه‌های پیک کودک و نوجوان در ترویج ادبیات کودکان جایگاهی ویژه داشت.
منبع: تاریخ ادبیات کودکان (جلد 6)، ادبیات کودک در روزگار نو (1300-1340)