مهدی آذریزدی (1301- 1388) زاده خرمشاه یزد بود. هرگز به مدرسه نرفت و سواد خواندن و نوشتن را از مادربزرگ و پدرش آموخت. سال 1322 به تهران آمد و در چاپخانه علمی و کتابفروشی‌های «خاور»، «ابن سینا»، «امیرکبیر»، «بنگاه ترجمه و نشر کتاب»، روزنامه «آشفته» و روزنامه «اطلاعات» کار کرد. نخستین بار در سال 1334 با خواندن قصه‌ای از انوار سهیلی به فکر بازنویسی متون ادبی قدیم فارسی برای کودکان افتاد. جلد اول کتاب «قصه‌های خوب برای بچه‌های خوب» از این‌جا پیدا شد. «فرهنگ یزدی»، «گربه ناقلا»، «شعر قند و عسل»، «مثنوی بچه خوب»، «خاله گوهر»، «فالگیر»، «چهار قصه برای کمیته پیکار با بی‌سوادی شیراز»، «قصه‌های ساده»، «گربه تنبل»، «خیر و شر»، «حق و ناحق»، «ده حکایت»، «بچه آدم»، «قصه‌ها و مثل‌ها»، «پنج افسانه»، «مرد و نامرد»، «هشت بهشت»، «بافنده دانا» و... از دیگر آثار و بازنویسی‌های او هستند.
