فضلالله مهتدی (1276- 1341) شناخته شده به صبحی، قصه گو و نویسنده محبوب کودکان بود. او در سال 1312 به خدمت وزارت فرهنگ درآمد و در هنرستان عالی موسیقی به کار آموزش زبان و ادبیات فارسی پرداخت. صبحی در نخستین روز جمعه آغاز کار در رادیو در سال 1319، به قصهگویی برای کودکان پرداخت. برنامه قصهگویی ظهر جمعهها به مدت 22 سال با صبحی ادامه یافت. او از شنوندگان خردسال میخواست تا قصههایی را که از بزرگترها شنیده بودند برای برنامه او بفرستند. صبحی این قصهها را از سراسر ایران گردآوری میکرد و شایستهترین روایت از هر قصه را برمیگزید و با زبانی روان و ساده، بازنویسی میکرد. او نخستین کسی بود که افسانهها و قصههای ملی و محلی را برای کودکان گردآوری کرد. پیش از او صادق هدایت در ایران نخستین کسی بود که به شیوه علمی به گردآوری افسانهها و فرهنگ مردم پرداخت (اوسانه 1310) و پس از او کسان دیگر مانند حسین کوهی کرمانی با کتاب «چهارده افسانه از افسانههای روستایی ایران» (1314) و صبحی این راه را ادامه دادند. قصههای صبحی با عنوان «افسانهها»، «حاجیملازلفعلی»، «داستانهای ملل»، «دژ هوشربا» و ... منتشر شدهاند. صبحی در سال 1341، چند روز پیش از مرگ به پاس خدمات فرهنگیاش از وزارت فرهنگ، نشان سپاس را دریافت کرد.