نخستین تصویرهایی که پیش از ورود صنعت چاپ به ایران و انتشار اولین کتاب ، به دست کودکان مکتب خانه ای می رسید باسمه هایی بود که با قالب های چوبی دستی بر روی کاغذ چاپ می شد و مکتب داران به هنگام عید به کودکان هدیه می دادند .
به همین سبب ، این گونه تصویرها ، عیدی سازی نامیده میشد.
تصویرهای عیدی سازی ، پسند زیبایی شناسی و ذوق توده مردم ان روزگار را بازتاب می دهند . برخلاف نقاشی های رسمی دربار و طبقه اشراف که پرکاری و ریزه کاری ، ویژگی آشکار آن ها به شمار میرود ، خط ها در این با سمه ها بسیار ساده و بدون پیچیدگی یا ریزه کاری اند .
هر قالب ، فیگورها و نقش های گوناگونی داشت که استاد کار بنا به پسند خود و یا برپایه داستانی که می خواست برای آن تصویر بسازد ، آن ها را کنار هم می گذاشت .
عیدی سازان بیشتر بر پایه داستان های حماسی ، عامیانه و روایت های مذهبی نقش می زدند . از میان این روایت ها میتوان به داستان های رستم و دیو سفید ، بهرام و گلندام اشاره کرد .
