جبار عسگرزاده، از پيشگامان آموزش و پرورش نو ابتدايی و پیش‌دبستان ايران در شهر ايروان زاده شد. او به سبب تعصب و سختگيری پدرش نتوانست به مدرسه‌های جديد راه يابد و دوران آموزش خود را در مسجدها گذراند. باغچه بان در سال ۱۲۹۸ش. به ايران آمد و به مرند رفت و در دبستان دولتی احمديه آن شهر آموزگار شد. سپس برای باز كردن دبستان دخترانه در مرند مجوز گرفت اما به سبب كارشكنی‌ها، نتوانست كار خود را آغاز كند. سپس به دبستان دانش تبریز رفت و برای نخستين بار در اين مدرسه برنامه ورزش گذاشت و با همكاری همسر خود، صفیه ميربابايی، در كلاس‌های ويژه، دختران را نيز آموزش می‌داد. انجمن تئاتر تبريز و جمعيت اتفاق معلمين را او بنيان گذارد.
باغچه بان در سال ۱۳۰۳ش. كودكستانی در تبریز تأسیس كرد و نام آن را باغچه اطفال گذاشت. او پيشنهاد كرد كه مربيان كودكستان را، باغچه‌بان بنامند و براي خود نيز نام خانوادگی باغچه‌بان را برگزيد. سپس كلاسي براي آموزش كر و لال‌ها گذاشت. در اين كلاس سه نفر ثبت‌نام كردند و پس از شش ماه، آزمون پايان كلاس با بازدهي عالي برگزار شد. باغچه بان در سال ۱۳۰۶ش. به شيراز رفت و یک سال بعد كودكستاني را در آنجا تأسیس كرد. در سال ۱۳۱۲ش. باغچه بان از شيراز به تهران آمد و دبستانی برای دانش‌آموزان كر ولال باز كرد كه نخست تنها يک دانش‌آموز دختر داشت. او در همين سال ابزاری به نام تلفن گنگ براي رساندن صوت از راه دندان به مركز شنوايی، اختراع كرد و اختراع آن را به نام خود به ثبت رساند. در سال ۱۳۲۲ش. جمعيت حمايت از كودكان كر و لال را در تهران بنیان گذاشت.
