کودکان به نمایش‌ های سنتی- آیینی، که از دوران اساطیری و جادو باوری بر جای مانده‌اند، بسیار دلبسته‌اند. اندرونه همه این نمایش‌ ها از گونه‌ای روایت ادبی برخوردار است. برخی از آیین‌ های باستانی و سنتی ایران با ادبیات آمیخته و به شکل نمایش درآمده‌اند. این آداب و رسوم ‌که برای سده‌ ها در جامعه ایران برجا مانده‌اند، آن چنان با زندگی مردم آمیخته شده‌اند‌ که چهره ‌های نمایشی آن‌ها به ادبیات کودکان نیز راه یافته‌اند. عمو نوروز و حاجی فیروز، آتش افروز، غولک و یا غول بیابانی از این گروه به شمار می‌آیند. برجسته‌ترین این نمایش‌ ها، آیین‌ های نوروزی، با پایان گرفتن زمستان و نزدیک شدن نوروز برگزار می‌شدند. دوره گردها با پوشیدن لباسی ویژه و آراستن خود، در شهر و روستا و کوچه و بازار به گردش درمی‌آمدند و فرا رسیدن نوروز را نوید می‌دادند.