در این شعر مقصود اصلی و اساسی شاعر نمایش زندگی و مظاهر مختلف آن است. شاعر با ساختن شعر تمثیلی یک ماجرا یا حقیقت را از زندگی عادی بشری و از یک یا چند فرد مشخص می گیرد و با مقاصد فلسفی، اخلاقی، و اجتماعی و یا با تخیلات شعری پیوند داده و بعد دوباره با حیات و حرکت همراه می نماید و برابر دیده بیننده تجسم می بخشد. وصف تنها و آرزو و آرمان مجرد در شعر تمثیلی نیست.