ادبیات کودکان، یکی از شاخه‌های مهم فرهنگ مردم است. این نوع ادبیات در فرهنگ سنتی مردم ایران زمین، پیشینه‌ای بسیار طولانی و درخشان دارد و در هر زمان متناسب با روحیه و نیاز و علاقه کودکان به شکل‌های مختلفی در بین اقوام ایرانی پدید آمده است. بختیاری‌ها، یکی از این اقوام هستند و با بررسی جلوه‌های مختلف فرهنگ عامه این قوم از جمله ترانه‌ها، ضرب‌المثل‌ها، چیستان‌ها، باورها و مراسم گوناگون، می‌توان موارد فراوان و ارزشمندی را یافت که به گونه‌ای با کودک و تعلیم و تربیت او در ارتباط است. یکی از این موارد مهم، ترانه‌های کودکانه است که شامل ترانه‌های گوناگون از جمله لالایی‌ها، ترانه‌های نوازشی، بازی- ترانه‌ها و ترانه‌های کار می‌شود. لالایی‌ها - به عنوان یکی از ارزشمندترین و زیباترین این ترانه‌ها - علاوه بر خواباندن و آرام نمودن کودک، دارای مضامین و درون‌مایه‌های ارزشمندی است که در واقع بازتابی از نوع زندگی و باورها، اعتقادات، مهر، محبت و آرزوهای مادران (برای کودکان خود) به شمار می‌رود. هدف کلی این پژوهش، شناخت و بررسی جایگاه کودک و ترانه‌های کودکانه در گونه‌های مختلف فرهنگ مردم بختیاری در چند سده اخیر است. به بیانی دیگر، این تحقیق بر آن است که ضمن شناخت این جایگاه و معرفی انواع ترانه‌های کودکانه در دوره‌های گوناگون، مهم‌ترین کارکرد و مضامین و محتوای این ترانه‌ها را بررسی کند و در نهایت به این مسأله پرداخته خواهد شد که مضامین این ترانه‌ها علاوه بر پیوند با محیط و نوع زندگی و باورهای مردم بختیاری، از گذشته تاکنون دچار چه تغییراتی شده‌اند.