منظومه در تعریف عام آن، شعر بلندی است که حول و محوری خاص می گردد و بیشتر به بیان داستان یا ماجرایی می پردازد؛ از این رو می توان آن را شعر روایی دانست.
معمولا عناصر روایی و توصیفی در ساختار درونی منظومه باهم ترکیب می شود؛ البته در اشکال ساده تر منظومه، این دو عنصر با هم ترکیب نمی شود، بلکه تنها در کنار یکدیگر قرار می گیرند.منظومه های فارسی را می توان به سه دسته اصلی داستانی، مضمونی و موضوعی تقسیم کرد. (فرهنگنامه ادبی فارسی، ص. ۱۲۷۹)