افسانه تربیتی‌ ویژه آموزش کودکان است‌. افسانه ‌ای که در آن پدری در هنگام مرگ‌، تمثیل شکستن ترکه‌ تنها و نشکستن ترکه ‌های با هم را برای فرزندانش روایت می‌کند، در حقیقت افسانه‌ ای تربیتی است‌. این ‌افسانه ‌های تربیتی گواهی می‌دهندکه افسانه‌ ها، نخستین و برجسته‌ترین ابزار تربیتی انسان روزگاران دور بوده‌اند. این پدیده به ویژه در تمدن ‌های کهن پیشینه دارد. اما هندیان که شاخه ‌ای دیگر از فرهنگ آریایی ‌بوده‌اند، بیش از دیگران از این ابزار سود برده‌اند. گستردگی این پدیده در میان هندیان‌، بیش از همه به سبب‌ ساختار قیاسی- تمثیلی دین ‌های هندو است‌. ایرانیان به سبب پیوند فرهنگی با هندوها از این داستان ‌ها و حکایت ‌ها بیشترین بهره را برده‌اند