قانون الحاق دولت ایران به قرارداد بین المللی مبارزه با تبعیض در امر تعلیمات - ماده ۵

اول - دولت های طرف این قرارداد اذعان دارند:
الف - که آموزش باید شکفتگی کامل شخصیت انسانی و تحکیم احترام به حقوق بشر و آزادیهای اساسی را هدف خود قرار دهد و تفاهم و اغماض و دوستی بین کلیه ملت ها و تمام گروه های نژادی یا مذهبی و هم چنین بسط فعالیت های ملل متحد برای برقراری صلح را تسهیل نماید.
ب - که لازم است آزادی والدین و در صورت اقتضا آزادی قیم های قانونی در امور زیر رعایت شود.
۱ - انتخاب مدارسی غیر از مدارس دولتی برای اطفال خود به شرط این که این مدارس مطابق حداقل اصول و قواعدی باشند که مقامات صلاحیتدار مقرر یا تصویب کرده باشند.
۲ - تامین آموزش دینی و اخلاقی اطفال مطابق با معتقدات خاص خود آنها و طبق روش های اجرای مربوط به قوانین هر یک از کشورها، علاوه بر آن هیچ فرد و هیچ گروهی را نباید مجبور کرد تعلیمات دینی مغایر با معتقدات خود بیاموزد.
ج - که لازم است به افراد اقلیت های ملی حق داشتن فعالیت های آموزشی خاص خودشان منجمله اداره مدارس و هم چنین بر حسب سیاست هر دولت در امور آموزشی و اجازه استعمال یا تعلیم زبان خاص آنها داده شود مشروط بر این که .
۱ - از این حق به نحوی استفاده نشود که در نتیجه افراد اقلیت را مانع گردد که فرهنگ و زبان اصلی جامعه را درک کرده و در فعالیت های آن مشارکت نمایند یا در نتیجه به حاکمیت ملی لطمه ای وارد شود.
۲ - سطح تعلیمات در مدارس مزبور پایین تر از سطح عمومی تعلیماتی نباشد که مقامات صالحه مقرر یا تصویب کرده باشند.
۳ - رفتن به این مدارس اختیاری باشد.
دوم - دولت های طرف این قرارداد تعهد می کنند که کلیه اقدامات لازم را برای تامین اجرای اصولی که در بند یک این ماده ذکر شده اتخاذ نمایند.