تجربه شخصی:
<p>مادر من زنی دانا و با تجربه بود که برای هر دردی درمانی داشت. این شیشه مومیایی را نیز که پدرم در سال ۵۰ از مکه آورده بود در خانه مثل گنجی گرانبها نگهداری می کرد و در هنگامی که کسی یا کودکی دچار ترس و یا بیماری های بدون تعریف می شد قطعه کوچکی از آن را می کند و می داد. همه اطرافیان می دانستند که مادر من مومیایی دارد و در مواقعی که از همه جا نا امید می شدند به شیشه مومیایی مادرم مراجعه می کردند.</p>