تجربه شخصی:
<p>مادر بزرگ من زن مهربان و فداکاری بود. همیشه برای بچه ها و نوه ها عروسک دست ساز از وسایل و پارچه های اضافی (دم قیچی) می دوخت. خدا رحمتش کند با یک تکه پارچه اضافی لیف و کیسه حمام و سجاده و جا نماز و دم کنی و زیر قابلمه ای و... عروسک های دست ساز درست می کرد. ایشان متولد ۱۲۹۰ بودند و این عروسک را برای نوه من و در اواخر عمرشان دوختند. ایشان در مشهد زندگی می کردند و جالب است که همیشه دوست داشتند از ساخت عروسک هایشان گزارشی از رادیو تهیه گردد. در نهایت نیز در یکی از برنامه های صبح رادیو از هنر دست ایشان و عروسک هایشان به عنوان یک هنرمند تقدیر به عمل آمد.</p>