سنگ های کنار رودخانه که قدری با جریان آب صیقل خورده باشند بهترین سنگ ها هستند برای ساخت تیله سنگی. نوجوانان تیله ساز پس از پیدا کردن یک سنگ مناسب، به مغازه مکانیکی رفته و یک میله سوپاپ ماشین مستهلک شده از مغازه دار می گرفتند. حال با ضربه های متوالی میله سوپاپ بر سنگ، سنگ به مرور تراش می خورد. از آنجایی که این کار گاه ماه ها به طول می انجامیده، معمولا نوجوانان یک میله سوپاپ و یک سنگ در جیب داشتند و در اوقات فراغت و در هر کجا که بودند به تراش سنگ تیله خود می پرداختند. پس از آنکه سنگ به اندازه و شکل یک تیله درآمد، با کاغذ سنباده سطح آن را صیقلی می کردند. در گذشته معمولا هر نوجوان قزوینی یک شاه تیله و یک یا دو تیله معمولی در جیب داشته که به هنگام بازی از آنها استفاده می کرده است. و از آنجا که هر کسی مهارت ساخت تیله ها را نداشته، کسانی که می توانستند تیله سنگی درست کنند آنها را به نوجوانان دیگر می فروختند و یا با گردو و بادام مبادله می کردند. با توجه به مهارت مورد نیاز برای ساخت تیله و زمانبر بودن ساخت آن، می توان تصور کرد که برد و باخت در این بازی که به مفهوم از دست دادن تیله و یا بدست آوردن تیله بوده چه اندازه مهم بوده است.
