سینی

چایی از نیم قرن پیش در ایران رواج پیدا کرد. در ابتدا بیشتر در مراسم های بزرگ و دسته جمعی همچون مهمانی ها خانوادگی، عروسی ها و عزاداری ها استفاده می شد و هر کدام حال و هوای خاص خود را داشت. اما احتمالا خوشمزه ترین چایی ها، چایی خاله جان بازی کودکان بود که گاه در سماورهای ذغالی یا نفتی به واقع درست می شد و گاه در سماورهای سفالی تخیلی دم می شد و از مهمان ها پذیرایی می کردند. این سینی بیضی شکل ویژه پذیرایی چایی یک نفره در استکان های کمر باریک کوچک بود که در کنار آن قندان کوچکی نیز قرار می گرفت و بیشتر در اصفهان رایج بود. کوچکی این سینی باعث می شد که سر از بازی خاله بازی دختربچه در بیاورند.