پیشینه و خاستگاه «ساعت فنری»
از اشیاء موجود، ۱ شیء پیشینه و خاستگاه «ساعت فنری» دارد.
ابداع فنر برای ایجاد نیروی محرکه ساعت، امکان ساخت ابزارهای زمان سنجی بسیار کوچکتر و پیشرفته‌تر را فراهم آورد. ساعت های مکانیکی قدیمی‌تر، بزرگ بودند و برای ایجاد نیروی محرک خود به وزنه‌هایی که سقوط می‌کردند، وابستگی داشتند. فنر مارپیچ نخستین بار حدود سال ۱۴۵۰ میلادی در ایتالیا مورد استفاده قرار گرفت. در سال ۱۵۰۰ شخصی بنام پیتر هنلین (Peter Henlein) که اهل شهر نونبرگ آلمان بود شروع به تولید نخستین زمان سنج های قابل حمل نمود که آن ها را "تخم مرغ های نورنبرگی" می نامیدند. این ساعت ها تنها یک عقربه ساعت شمار داشتند و صفحه آن ها در بالا و در تماس با هوا قرار داشت. یکی از مشکلات این ساعت های فنری اولیه این بود که با باز شدن تدریجی فنر اصلی، کارکرد آنها کندتر می‌شد.
در سال ۱۵۲۵ ژاکوب چک اهل پراگ نوعی قرقره مارپیچ یا رقاصک را ابداع کرد که کار آن یکسان سازی کشش غیر همگن فنر معمولی بود. اختراع رقاصک باعث افزایش دقت ابزارهای برخوردار از نیروی محرک فنری گردید. با این حال ساز و کار داخلی ساعت های فنری هنوز هم نسبتا ساده بود و ساعت ها عقربه دقیقه شمار نداشتند. در سال ۱۶۷۰ میلادی نوعی پوشش شیشه‌ای برای حفاظت صفحه ساعت ابداع شد و عقربه دقیقه شمار به مجموعه اضافه گردید.
منبع:
"ساعت فنری". دانشنامه رشد. ۱۳۹۴. http://daneshnameh.roshd.ir
