تجربه شخصی:
<p>سال ۱۳۵۷ و ۱۳۵۸بود که باید این دفتر چه هارا برای نوشتن لغت و معنی می داشتیم . خاطره من متعلق به کلاس پنجم است که مبصر شده بودم و اسم بچه هارا درآن می نوشتم . مشق ها را باید خط میزدم و .. . یک روز یکی از دوستانم گفت که اکرم یکی از بچه های کلاس همیشه مشق هایش را جا می اندازد و کم می نویسد. من هم مثل یک کار آگاه با هوش مچ او را گرفتم و او حسابی از این همه هوش و ذکاوت من جا خورده بود. البته من این جنایت بزرگ را به معلم مان هم گزارش دادم . کلاس پنجم سال ۵۸ بود که انقلاب شده بود و مدرسه ما که نامش شبدیز بود پسرانه شد و به نام وحدت تغییر نام داد و من مجبور شدم به مدرسه دیگری که نامش عذرا بود بروم. رنگ روپوش دختر ها زرشکی بود که من اصلا آن را دوست نداشتم. مدرسه جنوبی بود و این هم یک امتیاز منفی چون ورودی تنگی داشت و نامش عذرا بود که حرف ع و ذ همیشه مرا می ترساند. اگر اشتباه نکنم بعد ها از این دفتر چه به عنوان دفتری که اسامی کتاب هایی که به امانت می گرفتم و می خواندم استفاده کردم. یعنی دوست داشتم تعداد کتاب هایی که می خوانم بالا برود. برای همین نام کتاب هایی که متعلق به خودم نبود ولی خوانده بودم را در آن می نوشتم و با کتاب هایی که خودم داشتم جمع می زدم و لذت می بردم که مثلا این تعداد کتاب خواندم.</p>
